Ambassadeursgezin in coronatijd: ‘Juist in zo’n tijd wil je samen zijn’
Ministeries
In februari 2020 gaat India in Lockdown vanwege COVID-19. Marten van den Berg is door zijn werk als ambassadeur gebonden aan het land. Zijn vrouw Sheila Karwal kan echter niet blijven. ‘Ik pakte een te kleine koffer, omdat ik dacht dat ik voor de zomer weer terug zou zijn.’
Als India in februari in lockdown gaat, zit het land vol Nederlandse toeristen. Het is de taak van de ambassade om Nederlanders te helpen veilig thuis te komen. Marten heeft er zijn handen vol aan. ‘We moesten een enorme logistieke operatie op gang krijgen in India én in Nepal: er waren mensen die nog in de bergen zaten en hun mobiel uit hadden; we moesten vergunningen regelen voor alle vluchten van de KLM én vergunningen voor elke passagier; we moesten medicijnen en beschermingsmaterialen van India naar Nederland sturen. Het was een enorme teamprestatie, maar sommige zaken spelen op het hoogste niveau. Dat kan je als ambassadeur alleen zelf regelen.’
Een kort afscheid
Te midden van deze hectiek moet Sheila terug naar Nederland. ‘Vanwege mijn longaandoening was blijven geen optie. Er was te weinig medische capaciteit en er zouden geen vluchten meer gaan.’ De twee hebben geen tijd voor een uitgebreid afscheid. Marten is vooral aan het werk. ‘Er hing een echte crisissfeer. Je werkt van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, ook in het weekend. En dan moet je ook afscheid nemen van je vrouw. Juist in zo’n tijd wil je samen zijn.’
Voor onbepaalde tijd
Na het vertrek van Sheila gaat India in algehele lockdown. Al snel blijkt dat deze niet gehandhaafd kan blijven: er is te veel armoede. Veel mensen zijn niet meer in staat om eten te kopen. Ze móeten wel weer aan het werk. Kiezen tussen hongerlijden of corona krijgen, is niet moeilijk. Zeker niet als je weet dat de meeste mensen in India milde symptomen krijgen. Bovendien: hoe organiseer je een lockdown met zoveel mensen die op straat wonen? Het resultaat is dat het aantal COVID-gevallen in rap tempo stijgt. Sheila kan voorlopig niet terug.
Virtueel samen zijn
Ze nemen zich voor veel samen te blijven doen. Dat kan tegenwoordig gelukkig ook virtueel: met de webcam samen eten, koffiedrinken of borrelen. In het weekend skypen ze samen met de kinderen of met vrienden. Sheila: ‘We kijken ook weleens een Netflix-serie zoals ‘Homeland’ of ‘Weissensee’. Ik zet de laptop voor de tv, zodat Marten in realtime mee kan kijken. Of we drukken tegelijk op de startknop als de serie in beide landen te zien is. We proberen er het beste van te maken.’
Rouwen op afstand
In april sterft Sheila’s moeder aan COVID. ‘Ik mocht door het verbod op bezoek in verpleegtehuizen pas bij mijn moeder komen toen ze al niet meer kon praten. Eenmaal daar moest ik 1,5 meter afstand houden. Snel daarna was het over. Marten kon niet komen. Mijn broer, die ook in het buitenland woont, kon ook niet komen. Dat maakt het allemaal heftiger. Je kunt niemand omhelzen, zelfs niet aanraken. Rouwen op afstand is onmogelijk.’
Verantwoordelijkheid
Het zal Marten door corona nooit lukken om er op tijd te zijn: er is minder vliegverkeer en hij zal bij aankomst twee weken in quarantaine moeten. Hij kan ook niet te lang weg van de ambassade. ‘Je zit daar in crisistijd. Er is veel onzekerheid. Je bent daar het gezicht van Nederland. Mensen en bedrijven die daar gevestigd zijn, kijken naar de ambassadeur en ambassade. Het is voor hen belangrijk dat je er bent. Het geeft mensen rust om te weten dat er een team voor ze klaarstaat om ze te helpen om weg te komen als het misgaat.’ Hij zal haar op afstand moeten steunen.
Even samen
In de zomer kan Marten even naar Nederland. Bij aankomst moet hij eerst in quarantaine. In dit geval in een appartement met een scheidslijn in het midden en ieder zijn eigen voorzieningen. Sheila kijkt uit naar de eerste omhelzing. ‘We waren de dagen aan het aftellen. We hadden alleen geen tijdstip gekozen. Toen hij even een frisse neus ging halen, appte ik hem dat het me mooi leek om daarna de quarantaine op te heffen. Helaas had hij het niet gelezen. Hij deed vooral zijn best om uit mijn buurt te blijven. Dat voelde erg onwennig. Uiteindelijk hebben we elkaar gewoon vastgepakt en omhelsd.’
Feestdagen en verder
Met de kerstdagen zijn ze nog even samen, deels met de kinderen erbij. Direct daarna moet hij weer in New Delhi zijn. Ze hopen dat ze snel een vaccinatie kunnen krijgen, zodat Sheila ook terug naar huis kan. Vanaf nu als ze elkaar weer zien, houden ze alleen quarantaine van de rest van de wereld. Niet meer van elkaar. ‘We sluiten ons samen op en maken er het beste van.’