Spreekpunten minister Keijzer bij de Woontop

Publicatie | 16-12-2024

Spreekpunten van minister Keijzer bij de Woontop op 11 december 2024.

Laat ik beginnen met u een allerhartelijkst welkom te heten. Ik heb me laten vertellen dat het aantal aanvragen voor een uitnodiging het aantal genodigden met honderden oversteeg. Kortom, prijs uzelf, u behoort tot een select gezelschap.
Het zegt iets over hoe het leeft, hoe u als branche de urgentie voelt om mee te doen, mee te denken en onderdeel te zijn van dat wat wij allen delen: de behoefte om ook echt een tastbaar verschil te willen gaan maken in het leven van al die woningzoekenden, al die mensen die op onze steun rekenen.
[…]
U mag best weten dat ik me suf gepiekerd heb over hoe dit korte woordje, mijn inleidende beschietingen aan het begin van deze dag, aan te vliegen.

Ik dacht: moet ik hier nou beginnen met een verhaal over mijn eigen kinderen?
Hoe ik elke dag in feite in de ogen kijk van de woningnood, - en dan hebben zij niet te klagen hoor, - maar hoe boos je kunt worden over dat het soms wel lijkt dat al die mensen die er warmpjes bij zitten soms niet de urgentie lijken te voelen van al die jonge mensen die hun leven in de pauzestand zien staan en soms wel honderd pogingen ondernemen om er maar ergens tussen te komen…
[…]
Of moet ik, dacht ik, hier nou beginnen met dat voorbeeld van dat braakliggende stuk grond in Nieuw-Vennep dat eindeloos – 14 jaar, mensen – ligt te wachten op woningen. Hoe het alles symboliseert waar we tegenaan lopen. Hoe we maar niet in staat lijken te zijn om onze eindeloze regelgeving te doorbreken. Al die onderzoeken naar lucht, bodem, water, verkeersafwikkeling, archeologie… Het is een ellendeverhaal dat eindeloos tijd en geld kost. Tijd die al die woningzoekenden niet hebben.

Maar iets in me zei toch: ja God, wat heeft die starter wiens leven in de pauzestand aan het zoveelste verhaal?
Wat heeft die leraar voor wie dat huis onbetaalbaar is geworden aan de zoveelste erkenning?
Wat heeft die oudere die niet naar de door haar gewenste seniorenwoning kan doorstromen aan de zoveelste bijval?
Het is gewoon na heel veel – ik zou bijna, vrij naar Jan Schaefer, zeggen – geouwehoer gewoon eens tijd dat we tot oplossingen komen, tot concrete resultaten.
De afdronk van deze dag moet zijn dat er eindelijk eens wat wordt losgetrokken. Dat er niet weer alleen is gepraat, maar ook eindelijk eens wat gebeurd is.
Dat dat niet meevalt, heb ik in de aanloop naar deze Woontop aan den lijve ondervonden. […] Maar goed… Ik denk dat we wel kunnen zeggen dat de koppen dezelfde kant opstaan inmiddels. Ik denk ook dat we mooie dingen kunnen overleggen richting al die mensen die momenteel zo hard op zoek zijn naar een woning.

Dan denk ik aan de 85.000 woningen die we vandaag presenteren, te bouwen op drie plekken in Nederland: Rijnenburg in Utrecht, Haarlemmermeer-West en Bleizo in Lansingerland.
Dan denk ik aan de 10.000 extra woningen die er worden gebouwd in de zogeheten NPLV-gebieden, de wijken waar de leefbaarheid nu onder druk staat.
Dank denk ik aan de concrete en uitgewerkte afspraken die we hebben gemaakt over de bouw van 30.000 sociale huurwoningen in 2027, en over het versnellen van: 288.000 ouderenwoningen, 25.000 studentenkamers en 40.000 woningen in NPLV-gebieden.
Dan denk ik aan de regels en procedures waar we in het programma STOER nu eindelijk eens het mes in gaan zetten, zodat de realisatie van woningen sneller tot stand komt. Vooruitlopend op de uitkomsten uit dat programma spreken we vandaag al af dat we de eisen voor nieuwbouw uniformeren en de EU-regelgeving zonder nationale koppen implementeren. Hierdoor kunnen bouwende partijen goedkoper en efficiënter werken.

Ik denk dat we hiermee voorzichtig de woningzoekenden recht in de ogen kunnen kijken en zeggen: volgens mij hebben we wat voor jullie.
Al is het maar omdat voor elke gemaakte afspraak geldt dat het doel van 100.000 woningen per jaar er direct mee dichterbij komt, dat er een dag na de Woontop mee gestart kan worden en dat er binnen een half jaar na de Woontop een eerste mijlpaal opgeleverd moet worden.
[…]
…. Zijn we er dan?
Dat is natuurlijk ook niet het geval.
Een Woontop is geen eindstation. Geen totaaloplossing voor iets dat al zo lang is scheefgegroeid.
We zullen daarom, ook na deze Top, in deze geest verder moeten.
Met hetzelfde commitment, met datzelfde gedeelde verantwoordelijkheidsgevoel en met diezelfde mentaliteit van mee durven instappen, van bereidheid om samen los van de wal te gaan.
Alleen zo kunnen we echt dat verschil blijven maken in het leven van die starter, die leraar en die oudere.
Alleen zo kunnen we ook voor hen, om in de woorden van René Froger te blijven, dat eigen huis, die plek onder de zon – met alle diepgewortelde waarden die een thuis voor een mens heeft - dichterbij brengen.
Ik dank jullie wel.