Wat staat er in een handelsverdrag?
In een handelsverdrag maken handelspartners (landen) onder andere afspraken over de handel in goederen, diensten, digitale handel, overheidsopdrachten en duurzame ontwikkeling. Een handelsverdrag heet ook wel handelsakkoord.
Goederen en invoerrechten
In handelsakkoorden die de Europese Unie (EU) sluit, staan afspraken over de afschaffing of verlaging van invoerrechten op veel goederen.
Invoerrechten zijn vastgestelde bedragen die aan de grens betaald moeten worden. Zo kunnen Europese ondernemers voordeliger producten invoeren, als aan de voorwaarden uit het akkoord wordt voldaan.
Handel in diensten
In handelsakkoorden staan ook afspraken over diensten. Denk hierbij aan:
- Een Nederlands advocatenkantoor kan bijvoorbeeld een kantoor openen in Zuid-Korea om daar advies te geven over Europees recht.
- Dienstverleners op contractbasis. Architecten of ingenieurs kunnen onder voorwaarden tijdelijk in Japan verblijven om diensten te verlenen.
- Markttoegang voor buitenlandse scheepvaartbedrijven. Bedrijven krijgen markttoegang en mogen bijvoorbeeld goederen vervoeren binnen het gebied van de handelspartner.
Overheidsopdrachten (internationale aanbestedingen)
In handelsverdragen staan ook afspraken over overheidsaanbestedingen. Zo krijgen Europese bedrijven gemakkelijker toegang tot overheidsaanbestedingen in deze landen. En andersom.
Afspraken over handel en duurzame ontwikkeling
In handelsverdragen staan afspraken over handel en duurzame ontwikkeling. Deze afspraken gaan over arbeidsrechten, milieu en klimaat. Landen herbevestigen internationale verplichtingen op het gebied van arbeidsrechten en milieu en spreken af hier regelmatig over in gesprek te gaan. Ook staan in EU-handelsakkoorden vaak afspraken over hoe landen handelsconflicten met elkaar oplossen. Dit heet ook wel geschillenbeslechting.
Afspraken over conformiteitsbeoordelingen
In sommige handelsakkoorden, zoals het akkoord tussen de EU en Canada, staan afspraken over het erkennen van elkaars conformiteitsbeoordelingen. Dit is een risicoanalyse die ervoor zorgt dat producten aan bepaalde regels voldoen. Hierdoor is het mogelijk om van bepaalde producten al in de EU te laten testen of ze voldoen aan de producteisen van het andere land, en andersom. Zo hoeft het product niet 2 keer getest te worden. Dit bespaart kosten en administratieve lasten.