Draagmoederschap in het buitenland
Nederlandse wensouders gaan ook naar het buitenland om via een draagmoeder een kind te krijgen. Dit brengt risico’s met zich mee voor het kind, de draagmoeder en de wensouders. De regels in Nederland verschillen met sommige andere landen. Dit zorgt soms voor juridische problemen.
Gebruik anonieme donoren onwenselijk
In sommige landen is het anoniem doneren van eicellen en zaadcellen toegestaan. De Nederlandse overheid vindt het gebruik van anonieme ei- en zaadcellen onwenselijk. Want elk kind heeft het recht om de ouders en biologische afstamming te kennen. Dat staat in het Verdrag inzake de rechten van het Kind (artikel 7). Voor kinderen is dit belangrijk bij de ontwikkeling van de identiteit.
Bij iedere keuze in een buitenlands draagmoederschapstraject, is het goed om vooraf na te denken over de gevolgen voor het (toekomstige) kind.
Mogelijke uitbuiting van draagmoeders
In de meeste gevallen is bevorderen van draagmoederschap geen mensenhandel. Maar bemiddelaars en echtgenoten kunnen draagmoeders in het buitenland wel uitbuiten. Bijvoorbeeld door vrouwen te dwingen draagmoeder te worden. In dat geval is er sprake van mensenhandel. Mensenhandel is strafbaar.
Soms liggen de financiële risico’s en de gezondheidsrisico’s geheel of voor een groot deel bij de draagmoeder. Dat is een belangrijke aanwijzing voor uitbuiting.
Kind naar Nederland halen soms lastig
Sommige landen erkennen de wensouders direct als juridische ouders. Voor de Nederlandse wet is de moeder uit wie het kind geboren is de juridische ouder. Daarom moeten op de geboorteakte de gegevens staan van de vrouw uit wie het kind geboren is. Als de gegevens van de vrouw uit wie het kind geboren is ontbreken, dan is dat in strijd met de Nederlandse openbare orde. Als de wensouder daarna bij de ambassade een Nederlands paspoort aanvraagt voor het kind, wordt de aanvraag afgewezen. De wensouders moeten dan eerst in Nederland een juridische procedure doorlopen. De uitkomst van deze procedure is vooraf niet zeker.