Hamza, klantmanager gemeente Amsterdam, over het belang van een legitimatiebewijs bij re-integratie van een gedetineerde

Ik ben Hamza Sefiani.
Ik ben klantmanager bij het Frontoffice Detentie en Terugkeer.
Wij zijn een onderdeel van de afdeling Werk en Veiligheid.
En ons hoofddoel is eigenlijk voor alle doelgroepen dat ze op het juiste pad komen.
En dat wij ze daar zo goed mogelijk in ondersteunen.

Een ID is eigenlijk de sleutel tot alle andere hulpverlening.
Je moet natuurlijk kunnen aantonen wie je bent als je bij een instantie komt.
Waaronder bijvoorbeeld een uitkeringsaanvraag.
Voordat je een uitkeringsaanvraag kunt doen, moet je natuurlijk ook ergens staan ingeschreven.
Daar heb je ook weer je ID bij nodig.
Dus het is eigenlijk wel een cruciaal element in de re-integratie van de gedetineerde.

Er zijn twee manieren om een ID aan te vragen.
Dat doen ze via de casemanager die vult daarvoor een speciaal formulier in.
Die zorgt er ook voor dat er een foto wordt gemaakt in detentie.
Die gegevens worden opgestuurd naar burgerzaken.
En die zorgen ervoor dat de ID's met een speciale koeriersdienst worden bezorgd in de gevangenis.

Uit dit document blijkt dat de gedetineerde niet beschikt over een ID.
Die is hij ergens gaandeweg verloren.
De casemanager heeft dus aan ons gevraagdom hem hierbij te helpen na detentie.
Omdat hij te kort zit.
En daardoor is het niet mogelijk om een ID in de gevangenis aan te vragen voor hem.
Dat gaat door middel van een stadspas.
Wij faciliteren die aanvraag.
We zorgen ervoor dat er spoed bij zit.
Zodat de gedetineerde zo snel mogelijk over die ID beschikt om gebruik te kunnen maken van hulpverlening.

Uit onderzoek is gebleken dat de eerste 48 uur nadat de gedetineerde vrijkomt best cruciaal is.
Als de gedetineerde ziet dat er eigenlijk niks geregeld is of geen inkomen heeft en van het kastje naar de muur wordt gestuurd dan vervallen ze vaak in oude gewoonten waardoor ze weer gaan plegen.
Dat is hetgeen wat wij eigenlijk willen vermijden.

Kijk, ik heb echt het gevoel dat ik wel het verschil maak voor een persoon.
Iemand die komt bij je na een detentie met eigenlijk niks.
En die help je gewoon verder bij zijn eerste stappen in zijn rehabilitatie.
En als je dan ziet dat zo iemand gewoon echt verandert van een verdrietig of heel down persoon naar iemand die heel opgewekt is en weer gewoon zelfvertrouwen krijgt.
Ja, dat is brandstof voor mij.
Daarmee kan ik gewoon echt weer doorgaan.
Want je maakt best wel lange dagen met deze doelgroep.
Maar als je dan zulke succesmomenten kan krijgen, dan kan je daar echt ongelooflijk veel energie uit putten.