Winnaar Shakingtree Award 2022

*muziek speelt*

Antwan Wiersma - Genomineerde Shakingtree Award 2022:
We staan hier op de natuurbegraafplaats waar Michèle ligt begraven.
Voordat ze stierf hebben wij hier over dit pad gelopen om te kijken of dit een plek was waar ze graag zou willen liggen.
Hier staat ook een heel mooi bankje, waar ik samen met haar haar laatste wens heb doorgesproken, om eigenlijk ook de uitvaart goed te kunnen voorbereiden voor als het zover zou zijn.
Dus dat is wel heel fijn dat ik dat samen met haar heb kunnen doen.

Beeldtekst:Antwan Wiersema - Genomineerde Shakingtree Award 2022

Antwan Wiersema - Genomineerde Shakingtree Award 2022:
Mijn naam is Antwan Wiersema, ik ben 46 jaar oud, en vader van twee zoontjes van elf jaar en we wonen in Nieuwegein.
Ik was getrouwd met Michèle, mijn jeugdliefde.
Zo'n acht jaar geleden kwam ze uit haar werk, en toen zagen we vrij snel dat het eigenlijk helemaal niet goed met haar ging.
Ze belandde op die manier op de crisisdienst waar eigenlijk bleek dat ze niet meer wilde leven.
Dus gingen we eigenlijk per direct op zoek naar passende hulp.
Die hebben we uiteindelijk niet gevonden.
De reis daar naartoe was ontzettend heftig voor ons allemaal, ook voor de hulpverleners, voor mij, maar natuurlijk uiteraard ook voor Michèle.
Gedurende die reis heeft ze twaalf suïcidepogingen ondernomen, waarbij de laatste succesvol was, althans, voor haar dan.
En ik heb haar gedurende die reis zo goed als mogelijk proberen te begeleiden, met twee kleine kinderen thuis.
Toen Michèle stierf gingen we met z'n drieën verder, ik met de twee jongen.
Als vader dacht ik: hoe kan ik de jongens het beste begeleiden?
dus ben ik een studie geestelijke begeleiding ook gaan doen.
Stukje persoonlijke ontwikkeling, maar vooral ook voor de kinderen.
Tijdens de studie bleek al vrij snel dat ik met mijn opgedane ervaring ook anderen kon helpen.
Om te kijken hoe ik dat steentje bij kon dragen, ben ik in gesprek gegaan met andere mensen die soortgelijke dingen hadden meegemaakt, hulpverleners, naasten, nabestaanden.
En het was schrikbarend om te zien hoeveel mensen eigenlijk vergelijkbare verhalen hadden.
Van niet aansluitende hulpverlening, wachtlijsten, eindeloze intakegesprekken.
Dus dat schokte mij eigenlijk toch wel, dat Michèle's verhaal of ons verhaal geen uitzondering was, maar dat het veel vaker voorkwam.
Als iemand overlijdt door zelfdoding, dan staan de nabestaanden er vaak alleen voor.
Ze zoeken het eigenlijk zelf maar uit.
En als zij zelf in een rouwproces vast komen te zitten, dan gaan ze zelf wel weer op zoek naar hulpverlening.
Mijn eigen persoonlijke zoektocht na deze ondersteuning, zowel als naaste en als nabestaande, die wil ik graag ook delen.
Wat ik daarmee heb geleerd om zo andere mensen te kunnen helpen en ondersteunen.
Wat ik voornamelijk heb gemist, is een luisterend oor.
Dat ik ook gezien werd door de hulpverlening, in mijn rol als naaste en als partner, maar ook hoe ik die rol het beste kon vervullen om om zowel Michèle als ook de kinderen te helpen daarin.
De verbinding van partijen is wel heel erg belangrijk hierin.
Ik snap nu inmiddels, na talloze gesprekken met alle partijen, waar de kansen liggen, waar de relaties liggen en hoe die op een goeie manier te verbinden.
En om die reden ben ik dan ook Aurora gestart.
Een vraag die we onszelf stelden is: wat de toegevoegde waarde van Aurora is ten opzichte van alle andere initiatieven die al met suïcidepreventie bezig zijn in het land.
De meeste aandacht bij suïcidaliteit gaat logischerwijs uit naar de mensen die het leven niet meer
zien zitten en de hulpverlening daarom heen.
En naasten zijn dan een onderbelichte doelgroep, hebben we gemerkt.
En bij nabestaanden is dat helemaal het geval, want als de patiënt is
overleden wordt het dossier gesloten.
En de nabestaanden staan er dan vaak alleen voor.
Wij verbinden en informeren mensen en organisaties, met betrekking tot de hulpverlening aan naasten en ook de aan nabestaanden.
Ik ben projectleider voor het naastenproject van de Landelijke Agenda Suïcidepreventie, van 113 en het Ministerie van VWS.
En daarnaast schrijf ik ook mee aan de adviesnota om ervaringsdeskundigheid een plek te geven binnen de GGZ in het kader van de behandeling bij suïcidaliteit.
En als het om nabestaanden gaat, heb ik het plan opgevat om een Coalitie Nabestaandenzorg Suïcide op te richten, samen met een aantal nabestaandenorganisaties, om eigenlijk de zorg voor nabestaanden in
Nederland naar een hoger plan te tillen.
En één onderdeel daarvan is dan ook het platform Leven Na Zelfdoding.
Waarmee we eigenlijk nabestaanden van informatie willen voorzien, en ook lotgenotencontact willen aanbieden.
We komen erachter dat we mensen helpen, omdat we echt zien dat er een beweging ontstaat.
Ervaringsdeskundigheid en ook ervaringskennis krijgen een plek in de hulpverlening.
En naasten worden steeds meer gezien, en ook betrokken bij diezelfde hulpverlening rondom suïcidaliteit.
Nu alleen de nabestaanden nog.
Suïcide is een thema waar heel veel mensen mee te maken krijgen, maar waar niet of maar
heel moeilijk over gepraat kan worden.
Zo weten maar heel weinig mensen dat suïcide doodsoorzaak nummer één is bij de jongeren van tien tot twintig jaar.
Dat moet echt anders.
Als we met elkaar er beter over kunnen praten, kunnen we ook in verbinding een vangnet creëren, wat ervoor kan zorgen dat mensen misschien wel de weg naar het leven gaan kiezen, in plaats van voor de dood.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik een aantal fantastische mensen om mij heen heb kunnen verzamelen, om een organisatie te bouwen waarmee we daadwerkelijk het verschil kunnen maken.

*muziek speelt*

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Logo: Shakingtree AWARD 2022

Beeldtekst: Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-113 of chat op 113.nl. 
Praten helpt. Zie https://www.suicidepreventiecentrum.nl/ en https://levennazelfdoding.nl voor lotgenotencontact met ervaringsdeskudingen.

*muziek speelt*

Amber Heijneman - Genomineerde Shakingtree Award 2022:
De diagnose diabetes type-één heeft best wel wat invloed op je leven.
Het zet eigenlijk je hele wereld op de kop.

Beeldtekst:
Amber Heijneman - Genomineerde Shakingtree Award 2022

Amber Heijneman - Genomineerde Shakingtree Award 2022:
Ik ben Amber Heijneman, ik ben achttien jaar en ik heb diabetes type-één.
Geen enkele hap eten is meer gratis. 
En dat wil zeggen, dat moet je allemaal berekenen om je bloedsuiker stabiel te houden, want die hoge en lage bloedsuikerwaarde hebben ook heel veel invloed op je.
Voor mij leverde dat concentratieproblemen op, stemmingswisselingen.
Je voelt je gewoon echt niet fijn.
En ik ben op zoek gegaan naar een manier hoe ik dat zelf stabieler kon houden.
Wat wij anders doen,wij hebben onze voeding aangepast omdat diabetes een heel directe relatie heeft met voeding, want voeding heeft de grootste invloed op je bloedsuiker.
Dat hebben wij niet zelf bedacht, dat doen we aan de hand van de theorie van de Amerikaanse arts dokter Bernstein.
En het belangrijkste uit dat boek is we beperken de koolhydraten, om dus de pieken eigenlijk niet te veroorzaken.
Dat vervangen we voornamelijk door eiwitten, want die komen het rustigst in je bloed en gaan niet te lang door.
en daarbij zorgen we dat de medicatie matcht,om dus ook datzelfde verloop te krijgen, waardoor onze bloedsuiker zo stabiel mogelijk blijft.
Dat was de grootste zoektocht, maar we zijn dat stapje voor stapje gaan implementeren.
Eigenlijk met iedere stap die we veranderden merkten we ook hé,
dit stukje gaat ook beter en dit wordt stabieler en nu heb ik hier geen last meer van.
Ik moet nog altijd mijn medicatie blijven gebruiken, dat is heel belangrijk dat ik dat blijf doen.
En ik heb nog steeds wel eens hoge of lage waarde, alleen ik heb ze veel minder en ze duren veel korter.
Ik kan ze veel makkelijker opvangen en corrigeren en ik ben er veel sneller bij.
Ik ben er niet van af, maar het heeft mijn kwaliteit van leven zoveel verbeterd.
Dat is echt dat maakt het voor mij allemaal waard.
Dat is op mooie aan diabetes type-één. Je hebt gelijk meetbaar data om te zien: werkt dit of niet?
Of hoe gaat het met mij?
Wat ik heel erg leuk vind, nu we onze voeding hebben aangepast is dat we ook het ons veel meer samenbrengt.
We staan vaak gezamenlijk te koken, ik en mijn ouders.
Ik bak heel veel met m'n broertje en dat maakt dat voeding ons echt ook weer verbindt, en dat is heel erg leuk.
De educatie over leefstijl is op 't moment geen standaard onderdeel van het zorgaanbod, dus het hangt echt af van hoe ver je er zelf induikt.
En het is gewoon super complexe materie dus.
Hoe kun je een keuze maken over hoe je je diabetes zou willen managen, als je niet eens weet dat er een keuze is?
Het is heel leuk van mijn ziekenhuis en behandelend arts, die waren gewoon heel enthousiast over de resultaten die ik behaalde.
Dus die zijn mij ook gaan aanmoedigen om mijn ervaringen te gaan delen.Je wordt al gebombardeerd met allemaal kennis over hoe de medicatie werkt, hoe je ziekte werkt.
Dat is allemaal al zo moeilijk om te bevatten.
Laat staan als je daar dan ook nog in die korte tijd die je hebt met je arts, overheen krijgt van: oké, nu moet je ook nog dit allemaal veranderen aan je voeding en je leefstijl, en ga daar maar eens aanstaan.
Dus dat hele systeem veranderen is super lastig maar ik probeer in ieder geval wel een beweging te maken en dan meer van onderaf, met Stichting Je Leefstijl Als Medicijn.
En dat doen we door supportgroepen te creëren en monitoren, en daarin peer to peer educatie te stimuleren.
We hebben een website waarop we recepten delen, kennis delen, zodat dat toegankelijk is voor mensen.
We geven ook lezingen, we zijn met allerlei projecten nog bezig om dat uit te breiden en
toegankelijker te maken en zoveel mogelijk mensen te helpen.
Wat ik heel leuk vind, ik heb m'n hele leven van tekenen gehouden.
Hoe kan ik mijn hobby combineren met dat iets wat ik heel belangrijk vind.
Dus ik ben begonnen met korte animatievideo's te maken om kennis hierover toegankelijker te maken.
Diabetes is voornamelijk een kinderziekte, maar ik denk dat animatie voor iedereen gewoon heel leuk kan zijn.
Doormiddel van mijn animaties hoop ik deze complexe informatie gewoon veel laagdrempeliger, toegankelijker en duidelijker te maken voor iedereen met diabetes type-één.
Het grootste mooie doel wat we zouden willen bereiken is de leefstijl een kennis over leefstijl een standaard onderdeel maken van de behandeling van diabetes type-één.
Want zonder kennis, hoe kun je dan een keuze maken in hoe je je leefstijl vorm zou willen geven, of hoe je daarmee om zou willen gaan?
Die kennis is voor iedereen nuttig en hoe je dat in je zelf management implementeert, dat is dan aan jezelf.
Ik hoop hier gewoon zoveel mensen mee te kunnen helpen, en eigenlijk ook zeker kinderen, want die hebben hier
gewoon de rest van hun leven baat van.

*muziek speelt*

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Logo: Shakingtree AWARD 2022

*muziek speelt*

Pauline Redlich - Genomineerde Shakingtree Award 2022:
Kijk om je heen hoe prachtig het hier is.
Ik kan iedereen aanraden om met andere ogen gewoon eens even alleen om je heen te kijken, want eigenlijk is ontspanning heel dichtbij.
Ik heb hier een prachtig uitzicht bij deze toren en dat staat voor mij symbool eigenlijk ook voor het overzicht in mijn leven waar ik zo'n ontzettend behoefte aan heb.
Want met al die actiepunten, ik heb een to-do lijst van zes kantjes dubbelzijdig zeg ik tijdens mijn show, maar ja, zo is het wel.
En dan is overzicht houden, dat geeft ook rust.

Beeldtekst: Pauline Redlich - Genomineerde Shakingtree Award 2022

Pauline Redlich - Genomineerde Shakingtree Award 2022:
Mijn naam is Pauline Redlich, ik ben 54 en ik woon in Kilder.
En ik ben deze theatershow Zeikwijf in Mantelzorgland gaan maken, omdat ik graag wil dat er meer begrip komt voor mantelzorgers in Nederland.
En ook een betere samenwerking met de zorginstellingen en de zorgprofessionals.
En ook dat de vooroordelen van familie, vrienden, collega's dat dat weggaat.
Mijn zoon heeft zelf extra zorg nodig.
Hij woont inmiddels niet meer thuis, hij woont in een zorginstelling.
Maar hij heeft autisme, ADHD en een laag IQ, en die combinatie, die zorgt ervoor dat hij op de meest onverwachte momenten aandacht en zorg nodig heeft, en het kan ook niet uitgesteld worden.
Als je zo intensief zorgt voor iemand die ziek is of een beperking heeft, dan cijfer je jezelf ontzettend veel weg.
Dat heb ik zelf ook gehad.
Wat ik leuk vind dat valt gewoon als eerste af en daar moet je zo ontzettend voor waken, dat dat niet te veel gebeurt, want anders hou je het zorgen op de lange termijn ook niet vol.
En vooral ook de eenzaamheid, het onbegrip met familieleden.
De hulp die je nodig hebt, maar ook hulp vragen en hulp krijgen, daar zit daar zitten enorme obstakels in, want ja ik ook als moeder zijnde, ik wil gewoon voor m'n eigen kind zorgen.
En tegelijkertijd voel ik van:
ja, dat lukt niet, ik heb hulp nodig.
Het geheim zit hem toch in het vertragen in het genoegen nemen met klein geluk, noem ik het altijd.
Dus even met een kopje koffie in de tuin, met je ogen dicht, al is maar vijf minuutjes, dat kan echt al een heel stuk schelen.
Steeds even jezelf afvragen van wat heb ik nu eigenlijk nodig om dit zorgen vol te houden.
Het heeft lang geduurd voordat ik eindelijk hulp durfde te vragen, en na anderhalf uur m'n hart uitgestort te hebben bij een psycholoog vraagt die man aan mij van: ja, wat denk je zelf?
Dat heeft me zo eigenlijk weer teruggeketst en gedacht: ja, waarom vraag ik dan eigenlijk hulp?
En misschien is het ook echt op een andere manier nodig, en zodoende heb ik deze show bedacht.
Wat heb je nodig om het zorgen voor je dierbare vol te houden?
Dat is de brandende vraag in mijn theatershow.
En ikzelf doe dat bijvoorbeeld door de rust te zoeken hier in de prachtige omgeving, een stukje te rijden met mijn scooter en daar word ik heel blij van.
Nou, de show Zeikwijf die laat zien: de chaos.
Het decor is mijn chaotische woonkamer en het constant schakelen, dingen vergeten, voor en nadelen van hulpvragen, onbegrip, eenzaamheid.
Ik vertel het eigenlijk doormiddel van pijnlijk eerlijke verhalen, hilarische anekdotes, humor en vooral ook heel veel zelfspot.
Wat ik terugkrijg van mensen die deze show hebben gezien, is dat het heel herkenbaar is, dat ze zich ook eindelijk begrepen voelen.
Dat ze toch ook tips krijgen hoe ze hulp kunnen vragen, wat dat met hunzelf doet, dat dat eigenlijk ook allemaal heel normaal is.
Vooral dat, omdat gewoon die eenzaamheid en het onbegrip zorgt ervoor dat je je eigenlijk steeds
meer gaat afzonderen en dat is niet nodig.
Mijn zoon heeft mij toestemming gegeven om dit te doen.
Hij zegt: mam, je moet echt doorgaan, want deze mensen hebben jou nodig.
Het is de bedoeling dat ik de komende jaren door heel Nederland ga reizen met Zeikwijf.
En dat ik zoveel mogelijk mantelzorgers en zorgprofessionals begrip voor elkaar kan laten hebben en
een betere samenwerking kan bewerkstelligen.
En deze nominatie die zorgt er gewoon voor dat ik me bemoedigd voel, en dat ik hopelijk daar
ook nog heel lang mee doorga.

*muziek speelt*

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Logo: Shakingtree AWARD 2022