Podcast Vluchtnummers: ‘Je wilt niet zielig worden gevonden’

Ministeries

Jezidi zijn werd steeds gevaarlijker, vertelt Dalal Ghanim in de podcast Vluchtnummers. Dalal groeide op in een hechte Jezidi gemeenschap in het noorden van Irak. Ze weet te ontvluchten, maar mist haar geboortedorp nog elke dag. ‘Het vredige dorpje waar ik vandaan kom is helemaal verwoest.’

Vergroot afbeelding Dalal Ghanim
Beeld: ©Coco Olakunle

In de podcastserie Vluchtnummers vertellen mensen die zijn gevlucht aan de hand van muziekfragmenten hun persoonlijke, aangrijpende en soms ontroerende verhaal. De podcast is een samenwerking tussen UNHCR NLStichting Vluchteling en het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Beluister de podcast Vluchtnummers via SpotifyApple Podcast en Google Podcasts.

Op de vlucht

Toen de Verenigde Staten in 2003 Irak binnenviel, had Dalal hoop. ‘We dachten het leven gaat veranderen. We zijn van een corrupte president af. Maar vanaf dat moment begon de chaos.’ Door de burgeroorlog en komst van de terroristische beweging IS kwamen niet-moslims in Irak steeds meer onder druk te staan. ‘Mijn vader vertelde dat hij het land uit wilde. Maar ik wilde helemaal niet gaan. Wat ga ik in een land doen waar ik niemand ken? Waar ik de taal niet eens kan spreken.’

Haar vader vlucht naar Nederland. Een jaar later volgt Dalal met haar moeder, broer en zus, terwijl haar andere zus Raida in Irak blijft. Binnen enkele maanden vallen IS-strijders haar dorp binnen. ‘Het was ontzettend moeilijk om niet te weten hoe het verder met haar zou gaan.’ Pas na twee dagen kreeg de familie weer contact met Raida.

Ze huilt maar ze lacht

In Nederland wilde Dalal gaan studeren, maar haar niveau werd steeds onderschat. Via een versnelde vwo-opleiding, lukte het haar in te stromen bij de studie Farmacie. Het lied “Ze huilt maar ze lacht” van Maan doet haar denken aan deze tijd. ‘Ik heb alles met een glimlach doorgebracht. Ik wilde mensen laten zien dat het goed ging.’ Dalal vertelde haar vriendinnen pas jaren later over haar tijd in Irak. ‘Je wilt niet zielig worden gevonden, want dat ben ik niet. Ik heb alleen een hele moeilijke situatie meegemaakt.’

Verwoest

Vorig jaar keerde Dalal voor heet eerst terug naar haar geboortedorp. ‘Het vredige dorpje waar ik vandaan kom is helemaal verwoest’, vertelt ze. ‘Het is een verlaten gebied, zonder de stem van kinderen, zonder het geluid van muziek, zonder het gevoel van veiligheid.’

Perspectief in de regio

Net als voor Dalal en haar familie is het voor veel andere mensen niet meer veilig in hun eigen land. Het ministerie van Buitenlande Zaken draagt bij aan verbeterde opvang en bescherming van vluchtelingen in hun regio van herkomst.

Het ministerie werkt hiervoor samen in het door Nederland opgezette PROSPECTS-partnerschap. Dit is een samenwerking tussen het ministerie van Buitenlandse Zaken, United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), International Finance Corporation (IFC), International Labour Organisation (ILO), United Nations Children’s Fund (UNICEF) en de World Bank.

Samen met lokale overheden en bedrijven investeren de PROSPECTS-partners in bescherming, onderwijs en werkgelegenheid voor vluchtelingen en kwetsbare gastgemeenschappen. Hiermee draagt Nederland bij aan het toekomstperspectief van vluchtelingen en de gemeenschappen die hen opvangen. Tot 2023 investeert het PROSPECTS-partnerschap €500 miljoen in perspectief voor vluchtelingen in Irak, Jordanië, Libanon, Egypte, Oeganda, Kenia, Soedan en Ethiopië.

Podcast Vluchtnummers

Lees meer over de podcast Vluchtnummers

Aflevering 1: Rasha el Husain: ‘Onze familie werd achtervolgd’

‘Ik voel me schuldig’, vertelt Rasha el Husain. ‘Mijn ouders hebben alles weggegooid om mij, mijn broertje en zusje te beschermen.’ Rasha is 11 jaar als zij Syrië moet verlaten en naar Nederland vlucht samen met haar vader, broertje en zusje.

Aflevering 2: Abdulaal Hussein: ‘Niemand kreeg een zwemvest, want ook die nemen ruimte in’

Op 17-jarige leeftijd vlucht Abdulaal Hussein uit zijn thuisland Soedan. Door Abdulaals politieke betrokkenheid is het niet langer veilig voor hem om in Soedan te blijven. In een rubberboot maakt hij de oversteek vanuit Libië naar Europa.

Aflevering 3: Aram Mahmoud: ‘Dromen komen alleen uit als je alles geeft’

Aram Mahmoud vluchtte op 17-jarige leeftijd uit Syrië, waar hij badmintonkampioen was. Dankzij zijn doorzettingsvermogen mocht hij op de Olympische Spelen uitkomen voor het vluchtelingenteam. ‘Tijdens de openingsceremonie dacht ik aan mijn zus en vader die in Syrië achterbleven.’

Aflevering 4: Parwana: ‘Stiekem luisterde mijn vader naar muziek’

Als kind vluchtte Parwana met haar vader uit Afghanistan, omdat hij werd bedreigd vanwege zijn werk voor een internationale organisatie. Pas in Nederland ging ze voor het eerst naar school. Welke muziek ontroert Parwana?

Aflevering 5: Ahmad Joudeh: ‘Leven voelde steeds meer als overleven’

De tekst dance or die staat in de nek van danser en choreograaf Ahmad Joudeh getatoeëerd. Als derde generatie staatloze vluchteling groeide Ahmad op in een vluchtelingenkamp in Syrië. Zijn liefde voor dans zorgde voor problemen, maar bracht hem ook een nieuw leven in Nederland.

Aflevering 7: Anastasiya Vaganova: ‘We zijn Oekraïners en dat is onze levenskracht’

Bijna 14 miljoen mensen lieten hun huis en haard achter door de oorlog in Oekraïne, waaronder Anastasiya Vaganova. Met veel verdriet verliet ze haar appartement in Kyiv en vluchtte ze met haar vijfjarige dochter naar Nederland.